چرا جراحی بینی، تنفس را مشکل می کند؟

در قسمت قبل این مقاله با عنوان " عوارض تنفسی جراحی بینی"، مشکلات تنفسی را که در اثر عمل جراحی بینی به وجود می آیند برای شما بیان کردیم. حال علل بروز این عوارض را ذکر خواهیم کرد.

عوارض تنفسی جراحی بینی ممکن است از مشکلات مختلفی ناشی شوند که عبارتند از:

1- چسبندگی‌های داخل بینی:

ایجاد زخم در هر بافتی از بدن، موجب بروز واکنش‌هایی برای ترمیم زخم می‌شود. در بینی هم، واکنش‌های ناشی از برش‌ها و زخم‌های جراحی ممکن است باعث چسبندگی بافت‌های پوشاننده بینی به هم شده و راه تنفسی را ببندد.

اقدامات زیر توسط جراح بینی، احتمال این عارضه را به حداقل می‌رساند:

حداقل دستکاری‌های داخل بینی در حین جراحی و ایجاد حداقل برش در داخل بینی؛ گذاشتن ورقه‌های سیلیکونی به طور موقت (چند روز تا چند هفته) بین تیغه بینی و بافت‌های کناری بینی و اصلاح هم‌زمان انحراف تیغه بینی.

2- باقی ماندن انحراف تیغه بینی:

یکی از معضلات جراحی‌های پلاستیک بینی، وجود هم‌زمان انحراف تیغه بینی است. گاهی این انحراف‌ها از دید جراح مخفی مانده و علایم خود را پس از عمل بروز می‌دهند.

با معاینه ی دقیق تیغه داخل بینی قبل از جراحی و اصلاح آن در حین عمل می توان از بروز این عارضه پیشگیری کرد. گاهی برای یافتن انحراف‌های مخفی تیغه بینی لازم است جراح پیش از عمل، به کمک آندوسکوپ به معاینه ی کامل داخل بینی بپردازد.

3- بزرگی شاخک های بینی:

در بعضی از بیمارانی که دارای انحراف تیغه بینی هستند، در سمت مخالف انحراف، شاخک تحتانی و یا میانی دارای رشد بیش از حد است. بزرگی بیش از حد شاخک‌های بینی موجب تنگ شدن راه هوایی بینی می‌شود.

4- آلرژی بینی:

آلرژی به دلیل جراحی بینی ایجاد نمی‌شود، ولی حداقل 20 درصد از مردم، به نوعی به آلرژی‌های بینی مبتلا هستند. بنابراین حداقل 20 درصد از بیمارانی که تحت جراحی زیبایی بینی قرار می‌گیرند، آلرژی نیز دارند. در جراحی بینی، با کمک درمان‌های دارویی و کنترل آلرژی پیش و پس از عمل می‌توان عوارض تنفسی را به حداقل رساند.

5- تنگی سوراخ‌های بینی: 

کوچک شدن پره‌ها و یا سوراخ‌های بینی موجب کاهش قطر مجرای ورود هوا به داخل بینی می‌شود. اگر طبق قوانین فیزیکی این اصل را در نظر بگیریم که کاهش قطر مجرای عبور هوا به میزان نصف، موجب افزایش مقاومت در مقابل عبور هوا نه به میزان دو، چهار یا هشت برابر بلکه به میزان شانزده برابر می‌شود، آن گاه عواقب کوچک شدن سوراخ‌های بینی کاملا قابل درک می‌شود.

در‌ بسیاری از جراحی‌های بینی با خودداری از برداشتن پره‌های بینی و برش‌های کناری می‌توان از این عارضه پیشگیری کرد. حایز اهمیت است که بیماران نباید به هیچ وجه به جراح خود برای کوچک کردن پره‌ها و یا سوراخ‌های بینی اصرار کنند.

6- تنگی دریچه داخلی بینی:

تنگی دریچه داخلی بینی از وخیم‌ترین عوارض جراحی‌های بینی است.

دریچه داخلی بینی در فاصله کوتاهی پس از سوراخ بینی قرار دارد. تنگی این دریچه معمولا در اثر برداشتن بیش از حد بافت‌ها و غضروف‌های بینی ایجاد می‌شود. متعاقبا، ضعیف شدن حمایت اسکلتی بینی موجب فروافتادگی غضروف‌های بینی و بروز اختلال شدید در تنفس می‌شود.

برداشتن بیش از حد بافت‌ها و غضروف‌های بینی در جراحی، باعث ایجاد چاله‌های عمیق در دو طرف نوک بینی می‌شود. اگر میزان برداشته شدن بافت از این هم بیشتر باشد، موجب افتادگی پره‌های بینی و بسته شدن سوراخ های بینی در هنگام دم (فرو بردن هوا به داخل بینی) می‌شود.

در حین جراحی پلاستیک بینی، جراح باید دقت زیادی کند تا نگهداری بینی توسط این غضروف‌ها تضعیف نشود.