وسایل مورد نیاز

• مقوا
• چسب مایع یا نواری
• دیسک نمونه
• یک وسیله ی چرخنده ( گرامافون ، مته برقی با سرعتهای مختلف ، مته دستی و یا غیره )

شرح آزمایش

یک کپی تهیه کرده و با استفاده از چسب نواری یا چسب مایع روی مقوای دایره
شکلی بچسبانید و سپس مقوای دایره شکل را به مرکز وسیلهُ چرخانتان وصل کنید
. دستگاه گرامافون با دوره چرخش 45 یا 78 دوردر دقیقه برای این کار بسیار
مناسب است . بعد از اینکه وسیله ی چرخنده را به گردش درآوردید ، به مدت 15
ثانیه به مرکز دیسک نگاه کنید .
سپس نگاه خود را از دیسک برداشته و
به دیواریا شخص نزدیکی بنگرید . توجه کنید که شخص یا دیوار به نظر منقبض و
یا منبسط می شوند ، به نظر می رسد که شخص مورد نظر به سمت شما هجوم می
آورد یا از شما دور می شود.
اگر می توانید تلاش کنید تا دستگاه
چرخنده خود را در جهت مخالف به چرخش درآورید. حالا وقتی نگاه خود را از
دیسک برمی دارید چه اتفاقی می افتد ؟

چه اتفاقی در حال وقوع است؟

ضمیمه

برای دریافت این دو هفته نامه ها در فرمت پی.دی.اف و به صورت رایگان بر روی لینک زیر کلیک کنید :

http://www.sti.nasa.gov/Pubs/star/star.html

برای دریافت شمارگان قدیمی
این مجله که مربوط به سال های 1996 - 2004 میباشد باید به مسئول مربوط این
مجله ایمیل زده و آن ها را درخواست بفرمایید ؛ به زبان انگلیسی در خواست
خودتون رو مطرح بفرمایید .

مقدمه:

در این مقاله تعدادی از محاسبات اثرات نسبیتی  به
طوری که به مقدار واقعی خود نزدیک باشد و نیاز به دانستن ریاضیات پیشرفته
نداشته باشد، جمع آوری شده و همچنین به طور موازی سعی دارد که تصور
خواننده را راجع به مفاهیم و ریاضیات نسبیت به گونه ای تغییر دهد که
دشواری نسبیت را فراموش کند و با وارد شدن به دنیای ریاضیات ،زیبایی های
نسبیت را نه با قصه های نسبیتی حاصل از تحلیل دیگران ،بلکه با تحلیلی که
خود از نتایج ریاضی می کند،درک نماید.

روند
پیدایش یک نطریه در سطح نظریه ی نسبیت ،با نتایج دور از انتظاری که به بار
می آورد،به نظر عجیب می آید و نبوغ نظریه دهنده را در فهمیدن نتایج دور از
انتطاری که به ذهن کسی نمی رسد، میدانند، در این مقاله این تفکر نیز تا
حدودی مورد شک قرار گرفته و پیدایش یک نظریه را در یک زمان معین ،نه تنها
محتمل،بلکه لازم می داند، مثل اینکه سیبی که از بالا رها می شود، افتادنش
با درصد بسیار بالایی، در آن لحظه محتمل است.

 
بر طبق مطالعات جدید ابر رایانه به وسیله ی یک تیم از دانشگاه
CU-Boulder بسیاری از توده گازی جهان,دربافت پیچیده ای ازرشته های کیهانی
شکل گرفته است که به اندازه ی صدها میلیون سال نوری گسترش یافته است.
 
پروفسور
جک برنز از بخش فیزیک نجومی و وزارت علوم نجومی می گوید: مطالعات نشان
داده است که قسمت قابل توجهی از گاز در رشته ها یی--که خوشه های کهکشانی
را به هم متصل می کنند--از مشاهده مسقیم در ابر های گازی عظیم در فضای بین
کهکشانی شناخته شده به عنوان محیط داغ گرم ترشده میان کهکشانی warm-hot 
intergalactic medium or WHIM پنهان شده است.

این تیم یکی از بزرگترین شبیه سازیهای ابر رایانه ای را از نظام
کیهانی ارائه کرده است که2.5درصداز جهان مرئی را با استفاده از رایانه
برای مدلسازی منطقه ای که بیش از 1.5میلیارد سال نوری طول دارد را پر
میکند.یک سال نوری حدودا برابر با شش تریلیون مایل است.
 
مقاله ای
با این موضوع در Decمنتشر خواهد شد. شماره 10 ژورنال اف آستروفیزیکس
.علاوه بر گفته های برنز، این مقاله توسطCU-Boulder با همکاری اریک هالمن
از انجمن فیزیک امریکا،اشیا از آزمایشگاه بین المللی لوس آلاموس،دیگو و
هارکنس از مرکز ابرمحاسباتی سن دیگو تالیف شده است.
 
برنز می گوید:
این موضوع محققان را نزدیک به یک دهه برای تولید یک کد فوق العاده پیچیده
ی کامپیوتری که شبیه سازی را دسته بندی می کند درگیر کرد که در واقع تمام
حالات فیزیک شناخته شده، از جهان گذشته نزدیک به انفجار بزرگ را یگانه
میکند.این شبیه سازی -- که از تکنیکهای عددی پیشرفته برای بزرگنمایی روی
ساختارهای جالب در جهان استفاده میکند-- حرکت ماده را وقتی که به علت
گرانش متلاشی شده و به قدر کافی چگال شده را به فرم رشته های کیهانی و
ساختارهای کهکشان مدلسازی کرده است.
 
برنزمی گوید: ما این را به
عنوان یک تحول واقعی در طول تکنولوژی و پیشرفتهای علمی می بینیم.ما
معتقدیم که این تلاش برای ما یک قدم قابل توجهی نزدیک به فهم جزء اصلی و
بنیادی جهان است.
 
برنز می گوید: بر طبق یک مدل کیهان شناختی
استاندارد، جهان شامل%25ماده ی تاریک و%70انرژی تاریک و%5ماده ی معمولی
است.ماده معمولی عمدتاشامل باریونها-هیدروژن ، هلیوم و عناصر سنگین تر است
و مشاهدات نشان میدهد که حدود %40از باریونها برای ما غیر قابل توجیه
هستند.بسیاری از اختر فیزیکدانان بر این باورند که باریون های گمشده در
محیط داغ میان کهکشانی گرم تر شده (WHIM)هستند.
 
برنز کسی که همراه با هالمن در مرکز نجوم فضایی و فیزیک نجومی CU-Boulderهمکاری می کند، می گوید:
در
سالهای آینده ،من معتقدم که این رشته ها ممکن است با استفاده از تلسکوپ
های مدرن در(WHIM) قابل کشف باشند.ما فکر می کنیم ،زمانیکه شروع به دیدن
این رشته ها کنیم و طبیعت آنها را بفهمیم بیشتر در باره باریونهای گم شده
در جهان یاد خواهیم گرفت.
 
دو عدد از تلسکوپ های اصلی که
اخترفیزیکدانان در تحقیقاتشان برای (WHIM) استفاده خواهند کرد،یکی تلسکوپ
10 متری در قطب جنوب درآنتاراکتیکا و دیگری تلسکوپ Cornell-Caltech
AtacamaیاCCAاست که در بیابان اتاکاما ی چیلی ساخته شده
است.دانشمندانCU-Boulder در هر دو مشاهده همکاری کرده اند.
 
تلسکوپ
CCA پرتوهایی را ازطول موج های زیر میلی متری که بلند تر از امواج مادون
قرمزاما کوتاه تراز امواج رادیویی هستند، جمع اوری خواهد کرد.این داده ها
منجمان را قادر به عقب رفتن در زمانی که اولین کهکشان ها پدیدار شدند
خواهد ساخت. تنها یک میلیارد سال نوری یا بیشتر،بعد از انفجار بزرگ-- به
آنها اجازه می دهد که در مورد تحولات ابتدایی و فرایند شکل گیری این
کهکشانها اطلاعاتی بدست اورند.
 
برنزمی گوید:تلسکوپ قطب جنوب طول
موج های میلی متری وزیر میلی متری وریزموج از یک طیف را نمود می کند که
برای تحقیق مورد استفاده قرار می گیرد،از جمله موارد دیگر،پرتوی باقی
مانده ی ریز موج کیهانی - باقی مانده های سرد شده از انفجار بزرگ،محققان
امیدوارند که با استفاده از این تلسکوپ ها گرمای پرتوی باقی مانده ی
کیهانی راوقتی که در میان (WHIM) در حرکت است تخمین بزنند و از تغییرات
دمای پرتو به عنوان یک نوع ردیاب در رشته های عظیم استفاده کنند.
 
تیم
رهبریCU-Boulder یک کد رایانه ای را برای تمام 500،000 پردازشگر دو مرکز
ابر رایانه ساعتها  به کار انداخت-مرکزابر رایانه سن دیگو و مرکز بین
المللی برای کاربردهای ابر محاسباتی در دانشگاهUrbana-Champaign-این تیم
حدود 60 ترا بایت از داده ها را در خلال محاسبات ایجاد کرده است،که با3-4
برابر نسخه های دیجیتال در کل ظرفیت کتابخانه ی کانگرس در ایالت متحده هم
ارز است.
 
برنزمی گوید:یک کد کامپیوتری سطح بالاکه برای شبیه سازی
جهان استفاده می شودهمانند به کدی است که برای شبیه سازی پیچیده ی
ابررایانه از جو و تغییرات آب و هوایی زمین استفاده می شود،نظر به اینکه
هر دو تحقیق به سختی، روی شاره ی دینامیکی متمرکز می شوند.
 
نشریه
فیزیک نجومی به وسیله سازمان ناسا و سازمان علمی بین المللی و وزارت انرژی
ایالت متحده از طریق آزمایشگاه بین المللی لوس آلاموس پشتیبانی شده است.

دانشمندان بر این باورند که کائنات در 15 بیلیون سال پیش در پی پدیده ای عظیم، به نام بیگ بنگ (انفجار بزرگ) به وجود آمده است. تمامی فضا، زمان، انرژی و موادی که امروزه جهان ما را تشکیل می دهند در پس این انفجار بزرگ ایجاد شده اند. دنیای پیش از بیگ بنگ یک دنیای بینهایت کوچک، فشرده و داغ بوده است. در نخستین کسرهای ثانیه اول فقط انرژی وجود داشت. هنگامی که دنیا شروع به بزرگ شدن و سرد شدن نمود، چهار نیروی اولیه (گرانش، الکترو مغناطیس، نیروی ضعیف و نیروی قوی پیوندهای هسته ای) ظاهر شدند. کوارک ها و سپس ذرات اتمی و ذرات ضد آنها (ضد مواد) به عرصه پیوستند. ماده و ضد ماده در مجاورت یکدیگر همدیگر را خنثی کرده(با برتری جزئی ماده نسبت به ضد ماده) و تولید انرژی و ماده اولیه یعنی هیدروژن و هلیوم نمودند. پس مانده ضعیف گرمای ناشی از بیگ بیگ همچنان در سراسر آسمان دیده می شود. کهکشانها در ابتدا توزیع انرژی و ذرات در کل جهان یکسان نبود. این ناهمگونی ها این امکان را به انواع نیروها داد تا بتوانند ذرات را گردآوری و متمرکز کنند. این توده سازی و متمرکزسازی آغاز شد تا ساختارهای پیچیده تر به وجود آیند. تمرکز ذرات منجر به پدیدار شدن غبارها در آسمان گردید و سپس غبارهای فشرده و متمرکز تبدیل به ستاره ها و مجموعه های ستارگان شدند. مجموعه هایی که به آنها کهکشان می گوییم. از حرکت و گردش کهکشانها پیداست که ستارگان و گازهای پراکنده و غبارها یی که در یک کهکشان قابل مشاهده هستند تنها یک دهم جرم کل یک کهکشان را تشکیل می دهند و بیشتر جرم یک کهکشان مربوط به بخش غیر قابل مشاهده ایست که اصطلاحا جرم پنهان خوانده می شود. این بخش نامرئی راز سرنوشت کائنات را در بر گرفته است. آیا کائنات تا ابد به انبساط خود ادامه خواهد داد یا اینکه در اثر نیروهای گرانشی که مقدار آن تا به امروز در جرم پنهان مخفی مانده پس از دوره انبساط دوران انقباض را آغاز خواهد نمود. از دیدگاه توسعه و بسط حیات، آنچه اهمیت دارد این است که هر کهکشان یک کارخانه ستاره سازیست که ستاره ها ی خود را از غبارها و ابرهای عظیم تولید می کند. هر ستاره یک کارخانه شیمیاییست که در آن عناصر سبک به عناصرسنگین تر و پیچیده تر تبدیل می شوند و حیات نیز مجموعه ایست از همین عناصرو مولکول های پیچیده. نوع کهکشانها با محاسبه چگونگی توزیع ستارگان و درخشش یا تاریکی آن مشخص می شود. ابرهای عظیم مولکولی بیشترین ساکنین کهکشانها ابرهای عظیم مولکولی هستند که مواد اولیه برای تشکیل ستاره ها و سیارات را در بردارند. ابری با ضخامت 300 سال نوری (هر سال نوری برابراست با حدود 10 تریلیون کیلومتر) جرم کافی برای ساخت ده هزار تا یک میلیون ستاره، هر یک به اندازه جرم خورشید ما را دارد. 10 درصد از این ابر چگالی کافی برای تشکیل چند صد تا چند هزار ستاره را دارد.عمر این ابرها بین 10 تا 100 میلیون سال است و بعد از آن از هم می پاشند. تشکیل عناصر در ستارگان غبارها و تولد ستارگان گرانش بر ذرات خاصی اثر می گذارد تا مجموعه ای از ذرات را ایجاد نماید که آنها خود جذب کننده ذرات دیگرند.

در شرایط مناسب، گرانش، قدرت غلبه بر نیروهای مخالف خود را پیدا می کند و توده ای از غبار را تولید می کند که به اندازه کافی، برای آفرینش یک ستاره، فشرده است. اما این ستاره جوان احتمالا هنوز در نور مرئی آشکار نیست. این ستاره در میان پوششی از غبار غلیظ و مات احاطه شده است. زمانیکه ستاره غبار اطرافش را پراکنده می کند، توسط دوربین های مادون قرمز به صورت نقطه ای سوزان در بین یک ابر غلیظ مولکولی قابل رویت می شود. در نهایت بادهای ستاره ای پس مانده غبارها و ابرها ی مولکولی را کنار می زنند و در این زمان با تلسکوپ های اپتیکال نیزقابل رویت خواهد بود. ستارگان بالغ و ترکیبات هسته ای ستارگان جوان در عرصه تلاش برای حفظ تعادل بین نیروی گرانش، که سعی در فرو کشیدن ستاره دارد و فشارهای ناشی از فعل و انفعالات هسته ای درون خود، که سعی در از هم پاشیدن ستاره دارد قرار می گیرند. ستاره ها ی بالغ به آن تعادل دست پیدا کرده اند و تقریبا همه عمر خود را در تعادل سپری می کنند. اندازه ستاره، رنگ آن، درخشش آن و حتی طول عمر آن ارتباط مستقیم با جرم ستاره دارد. ستاره ها یی با جرم کمتراز خورشید ما کوتوله ها ی قرمزی می شوند که تا چندین بیلیون سال زنده اند. ستاره ای به اندازه خورشید 10 بیلیون سال زندگی می کند و ستاره ها ی غول پیکر همه سوخت هسته ای خود را در ظرف چند میلیون سال با شدت تمام می سوزانند. ستاره ها همه عمر در هسته خود هیدروژن را سوزانده و به هلیم تبدیل می کنند. در ادامه هلیم نیز به قدری فشرده و داغ می شود که به عناصر سنگینتر تبدیل می گردد. این چرخه تبدیل ادامه دارد. چرخه ای که هر لایه آن انرژی و گرمای بیشتر و بیشتری می طلبد. این انرژی از انفجارهای ناشی از فعل و انفعالات لایه های زیرین تامین و منجر به تشکیل عناصر سنگین و سنگین تر می شود. گرمای زیادی که در ستاره ایجاد می شود آن را متورم می کند. مرگ ستاره در نهایت سوخت هسته ای همه ستارگان روزی تمام می شود. آنها تعادل خود را از دست می دهند طوریکه نیروی گرانش غالب می شود. تفاوت جرم ستارگان باعث تفاوت در مرگ آنها نیزمی شود. ستاره های کم جرم به آرامی باقیمانده سوخت خود را سوزانده و می میرند. ستاره هایی به اندازه خورشید، به سرعت به یک کوتوله سفید به اندازه زمین تبدیل می شوند. لایه بیرونی ستاره که از اتمهایی تشکیل شده که در فرایند تبادلات هسته ای به وجود آمده اند، از آن جدا شده و به شکل ذرات در عرصه بی انتهای آسمان رها می شوند. هسته یک ستاره غول پیکر تقریبا به شکل آنی منفجر می شود. هسته به سمت بیرون پخش میشود و با ذراتی برخورد میکند که به سمت درون ستاره کشیده شده اند. این برخورد با تولید انرژی انبوهی همراه است که هم عناصر سنگین موجود در کائنات را پدیدار می نماید و هم منجر به تکه تکه شدن ستاره می شود. این انفجار ابر نواختر، منشا اولیه همه عناصر سنگین یافت شده در اجرام، ستاره ها، سیاره ها و فضاهای میان کهکشانهاست. در اعماق سرد فضا، عناصری مانند کربن، اکسیژن و نیتروژن می توانند با عنصر اولیه یعنی هیدروژن ترکیب شده و مولکولهای پیچیده ای را بسازند مخصوصا در فضاهای با چگالی و غلظت بالاتر که امکان برخورد ذرات به یکدیگر بیشتر است. تعداد بسیار زیادی از انواع مولکولهای پیشرفته، به خصوص مولکولهایی که اتم کربن در ترکیب آنها حضور دارد، در فضای میان ستارگان یافت شده است. شکل گیری سیارات صفحات سیاره ای مرحله شکل گیری یک سیاره ممکن است که به صورت یک صفحه درخشنده و یا تاریک در مقابل یک جرم آسمانی درخشان به چشم آید. برخی از این صفحات در انبوه گاز و غبار مخفی و تنها در نور مادون قرمز نمایان می شوند. صفحات سیاره ای دیگر به صورت گرده های ذراتی شبیه به ستاره های دنباله دار دیده می شوند که در اثر وزش بادهای ستاره ای شکل گرفته اند. وسعت هر یک از این مناطق سیاره خیز بیش از 20 برابر منظومه شمسی ما است. همه ذرات و مواد موجود در صفحات سیاره ای در یک جهت در حال چرخش به دور یک ستاره می باشند. محتویات صفحات سیاره ای، شامل مولکول های پیچیده ای است که برخی از آنها تنها در شرایط موجود دراین گونه صفحات به وجود می آیند و برخی مولکولهایی هستند که در فضاهای میان ستاره ها و کهکشانها نیز یافت شده اند. تشکیل اجرام ضمن گردش صفحات به دور ستاره، گرانش به انبوه این ذرات اجازه تشکیل اجرام کوچک را می دهد. فلزات سنگین و سیلیکاتها در معرکه داغ محدوده نزدیک به ستاره نیز دوام می آورند اما ذرات سبک تر و مولکول های فرار از جمله آب و گاز هیدروژن در قسمتهایی از صفحه که از ستاره دورتر است امکان ادامه حیات دارند. توده ها ی ذرات سنگین پس از اینکه جرم کافی به دست آوردند شروع به سخت شدن می نمایند و در اثر برخورد و تصادم ذرات با آنها رفته رفته اجرام بزرگی می شوند. سرانجام این توده ها و اجرام با یکپارجه شدن و جذب گازها و غبار اطراف بر فضای خود مسلط می شوند. شکل گیری سیاراتی چون زمین و مشتری اختلافات ماهرانه در توزیع ذرات بین قسمتهای مختلف یک صفحه سیاره ای تعین کننده مکان و بزرگی سیارات در آن صفحه است. اجرام کوچک صخره ای و فلزی درمنظومه شمسی سیاره ای همچون زمین را به شکل گدازان پدید آورده اند. در پی سرد شدن این سیارات لایه های سخت آنها تشکیل می شود. احتمال می رود که با گذشت زمان همه بخشهای این سیارات منجمد گردد. این سیارات تحت بمباران های اجرام کوچک صخره ای قرار می گیرند که حامل عناصر و مولکولهایی از جمله مهمترین عنصر شناخته شده حیات یعنی آب می باشند. اجرام سرد و یخی که در فاصله بیشتری از خورشید قرار داشتند سیاره ای چون مشتری را به وجود آورده اند. این سیارات ممکن است دارای هسته های فلزی و سخت باشند ولی سطح خارجی آنها به شکل مایع و پوشیده از لایه های گازاست. ساختار سیاره ای چون مشتری بسیار شبیه ستاره ایست که گرد آن در گردش است. این سیارات نیز مدام تحت آماج برخوردهای اجرام کوچک قرار می گیرند. کیمیای حیات در ساختار کائنات و بالطبع سیارات، مولکولهای پیچیده کربن و اسیدهای آمینه، دورکن اصلی تشکیل حیات، وجود دارند. با انتشار دقیق و ترکیب این اجزا و ذرات اولیه، طبیعت قادر به ساخت DNA شالوده اساسی حیات و زندگی در کره زمین گردیده است. چگونگی و شرایط ترکیب این اجزا هنوز در حال بررسی است. اما این حقیقت که این ترکیب در حال حاضر صورت گرفته و منجر به ایجاد حیات در کره زمین شده است و با در نظر گرفتن زنجیره ذرات در کائنات، رخ دادن این گونه ترکیبات و در نتیجه وجود حیات در قسمتهای دیگری از کائنات همواره امکان پذیر می باشد.

اگر خلقت کیهان آگاهانه و هدفمند است ، آیا خالق پیغامی از خود بجای گذاشته که بواسطه آن بتوان به رمز آفرینش هستی پی برد؟

طی مقاله ای که توسط استفان هسو فیزیکدان دانشگاه اوریگان و آنتونی زی فیزیکدان دانشگاه کالیفرنیا (سانتا باربارا) در مجله اختر فیزیک چاپ شد یک
ایده در این مورد مطرح کردند: اخترشناسان می توانند در میان پس زمینه ریز
موج کیهانی (cosmic microwave background) که
پژواک مهبانگ است بدنبال پیغامی از خالق باشند. این فیزیکدانان می گویند
تحقیق ما با طرح این پرسش کاملاً علمی که در واقع اگر پیغامی وجود داشته
باشد این پیغام و واسطه آن چیست سعی در پاسخ به آن دارند. هسو و زی می گویند خالق ناحیه انبساط را بگونه ای میزان و تنظیم کرده تا یک پیام
دوگانی را در نقاط گرم و سرد پس زمینه ریز موج کیهانی رمزگذاری کند. ناحیه
انبساط منطقه ای که مسئول انبساط کیهان اولیه است. این دو دانشمند می
گویند که پس زمینه ریز موج مانند "تابلوئی بسیار بزرگ در گستره آسمان است"
که برای تمامی تمدنها در تمامی کهکشانها قابل رویت است. به دلیل اینکه
مناطق مختلف کیهان آنقدر از هم فاصله دارند که نمی توان تصور کرد ارتباط
آنها بطور اتفاقی صورت گرفته بنابراین فقط یک خالق یکتا می تواند پیغامی
را در این پس زمینه قرار دهد که برای تمامی تمدنها قابل ردگیری باشد. در
نظر گرفتن تعداد محدود نواحی ناهمگن آسمان ، هسو و زی محاسبه می کنند که
این پیغام می تواند محتوی 100.000 بیت (bit) اطلاعات
باشد. برای مثال یک چنین پیغامی ممکن است قوانین بنیادی فیزیک را آشکار
کند. پژوهشهای فعلی مانند کاوشگر ویلکینسان «که دمای پرتو این پس زمینه را
با دقت بالائی اندازه می گیرد» تفکیک زاویه ای و حساسیت کافی برای ردگیری
نوسانات حرارتی محدودی که این پیغام را رمزگذاری کردند را در اختیار
ندارند. اما تجهیزات آینده ممکن است توانائی انجام این کار را داشته
باشند. این فیزیکدانها اصرار دارند که دانشمندان داده های بعدی مربوط به
پس زمینه ریز موج را برای یافتن الگوهای احتمالی تجزیه و تحلیل کنند.
داگلاس اسکات و جیمز زیبین از دانشگاه بریتیش کلمبیا در کانادا طی مقاله
ای دیگر که در مجله اختر فیزیک منتشر شد می گویند که هسو و زی مقدار
اطلاعات رمزگذاری شده در پس زمینه ریزموج را زیاد بر آورد کردند. هسو در
پاسخ می گوید « هر دو گروه قبول دارند که یک پیغام کیهانی در پس زمینه ریز
موج رمزگذاری شده است. اما بر سر مقدار حجم این اطلاعات با هم اختلاف نظر
دارند.»

تصاویر زیر به عنوان بهترین تصاویر گرفته شده توسط تلسکوپ
هابل انتخاب شده است.

The Sombrero
Galaxy - 28 million light years from Earth - was voted best picture
taken

کهشان سامبررو - در فاصله 28 میلیون
سال نوری از زمین

by the Hubble telescope. The dimensions of the galaxy, officially called
M104, are as
spectacular as its appearance. It has 800 billion suns and is 50,000
light years across.

The Ant Nebula, a cloud of dust and gas
whose technical name is Mz3, resembles

آنت نبولا - مخلوطی از غبار کیهانی
و گاز

an ant when observed using ground-based telescopes. The nebula lies
within our
galaxy between 3,000 and 6,000 light years from Earth.

In third place is Nebula NGC 2392,
called Eskimo because it looks like a face

سومین بخش نبولا که اسکیمو نامیده
می شود، زیرا شبیه صورت است.

surrounded by a furry hood. The hood is, in fact, a ring of comet-shaped
s
flying away from a dying star. Eskimo is 5,000 light years from Earth.

At four is the Cat"s Eye Nebula

چشم گربه نبولا

The Hourglass Nebula, 8,000 light years
away, has a pinched-in-the-middle

look because the winds that shape it are weaker at the centre.

In sixth place is the Cone Nebula. The
part pictured here is 2.5 light years in
length (the equivalent of 23 million return trips to the Moon).

The Perfect Storm, a small region in
the Swan Nebula, 5,500 light years away,


described as "a bubbly ocean of hydrogen and small amounts of oxygen,
sulphur
and other elements".

Starry Night, so named because it
reminded astronomers of the Van Gogh painting.
It is a halo of light around a star in the Milky Way.

The glowering eyes from 114 million
light years away are the swirling cores of two
merging galaxies called NGC 2207 and IC 2163 in the distant Canis Major
constellation.