سلام
مطلب خوبي بود از اهتمام شما ممنون ولي جامعيت لازم رو در اين بحث مفصل نداشت كه البته مسلما تخصص اصلي شما هم اين بحث نيست و اين موضوع مي تونه گريز و نقطه اي براي تحقيقات بيشتر توسط خواننده مطالب شما باشه؛
اولين سوالي كه براي من ايجاد شد اينه كه چراو طبق چه اصلي اگه شيئي بيشتر از سرعت نور حركت كنه، جرمش به بي نهايت ميل ميكنه ؟چراشو ميدونيد؟
دوم ببخشيد شايد سوال عجيب يا بيراهه اي باشه:اگه فرضا قادر بشيم بيشتر از سرعت نور حركت كنيم و در نتيجه جرم ما تبديل به انرژي بشه چون انسان قاعدتا و فطرتا مايل به بينهايته و اون موقع تونستيم؛ زمانرا محدود كنيم و يا به گذشته برگرديم، .... ازآنجا كه خصوصيات جسمي و وزني ما تغيير كرده ولي بينهايت شديم تا اينجا حله ؟
حالا سوال من: اصالت با بينهايته يا اصالت با آرامش و لذتهاي بشري كه بخش زيادي از اونها لذات جسمانيه؟
از ابهام سوالم عذر ميخام منظورم اينه كه هدف دانشمندان از دستيابي به موفقيت برگشت به گذشته چيست؟ و چرادر ارزوي تحقق اين رويا هستند؟با نداشتن جسم كه در نتيجه لذتها و شايد تالمات وخواسته ها و سيستم نگرشي بشر تغيير ميكنه و شايد در اونوقت، ديگه اون بشر بدون جسم وسرشار از انرژي براش ماندن و ثبات زمان معنايي نداشته باشه!
چرا دانشمندان به اين بعد و جنبه اصيل توجه نكرده اند؟
با عرض معذرت از اينكه وقتتون رو ميگيرم!
يا ساقي رندان مدد
